Δύσκολες ώρες

Δεν προλαβαίνω ούτε να σκεφτώ, περνάω δύσκολες ώρες.
Νιώθω σαν το σκυλί του Παβλόφ εκείνο με την κομμένη ουρά, στο πίσω δεξιά κλουβάκι, ναι αυτό που δείχνει τα δόντια του αλλά μόλις χτυπά το κουδούνι, κυλιέται στο πάτωμα και παρακαλάει. Τόσο μαλακισμένο σου λέω.

Στη δουλειά βιώνω σουρεάλ καταστάσεις.
Ο gay δηλωμένος συνάδελφος μου είπε πως θέλει να μου κάνει παιδί καθώς θεωρεί ότι έχω το τέλειο σώμα και πνεύμα κι επιμένει πως δεν είναι πλάκα, το έχει σκεφτεί σοβαρά. Προς απάντησή του, βγήκα στον 14ο όροφο στο πάραθυρο και απείλησα να πέσω.

Στη προσωπική μου ζωή πιο ρεάλ δε γίνονται.
Περισσότερα δε θέλω να πω, αυτή τη στιγμή το ζω και όταν ζω κάτι δεν το σκέφτομαι, δεν το αναλύω, μετά όμως ευχαρίστως το ξεκατινιάζω. Μετά, που είναι αργά βέβαια.

Στη φανταστική μου ζωή πίνω μαρτίνι δίπλα στην τεράστια πισίνα μου.
Κι αυτός ο ηλίθιος πιτσιρικάς που καθαρίζει σήμερα έχει έρθει με μαγιό ενώ του έχω τονίσει χίλιες φορές πως δεν θέλω να φοράει απολύτως τίποτα. Σκέφτομαι να τον τιμωρήσω με παθιασμένο σεξ και προχωρώ προς το εσωτερικό του σπιτιού για να φορέσω κάτι πιο ανάλαφρο.