Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί πολλοί εθελοντές για το πείραμα, πραγματικά δεν πίεσα ποτέ κανένα, όλοι μόνοι τους χτυπάνε δειλά δειλά την πόρτα, κάθονται στην άκρη της καρέκλας και συμπληρώνουν τη φόρμα της αίτησης. Στο μόνο που επιμένω είναι εκεί στην τελευταία παράγραφο, τα ψιλά γράμματα που λένε ότι "ουδεμία απαίτηση έχω ή θα έχω από την επιστημονική ομάδα" και επίσης, "συμμετέχω στο πείραμα με απολύτως ιδία ευθύνη". Αφού πέφτουν και οι υπογραφές, ξεκινάει κατευθείαν η διαδικασία.
Στάδιο Α
Πρώτο, δεύτερο, τρίτο ποτό, γεύμα σε εστιατόριο, δείπνο στο σπίτι του, πικνκικ στο πάρκο, καφέ στην πλατεία, καφέ στη θάλασσα, σινεμά σε μούλτιπλεξ, θέατρο στο κέντρο, συναυλία στη Μαλακάσα, έκθεση ζωγραφικής στην Τεχνόπολη, σαββατοκύριακο στην Ύδρα, ταξίδι στο Λονδίνο, μονοήμερη στην Αράχωβα, δεκαήμερο στα Κουφονήσια, επίσκεψη σε φίλους για ποτό και χαρτιά, επίσκεψη σε γονείς, επίσκεψη σε γιαγιάδες παππούδες και άλλα κοινωνικά.
Στάδιο Β
Ξέχασα το σεξ. Σεξ παντού. Σεξ συνέχεια.
Στο σπίτι, στο κρεβάτι, στο πάτωμα, στην κουζίνα, στο μπαλκόνι, στο αυτοκίνητο, στο πάρκο μετά το πικνικ, στο Λονδίνο, στην Ύδρα, στο σπίτι των φίλων όταν αυτοί κοιμίζουν το μωρό τους, σεξ στο δρόμο για Αράχωβα, σεξ στα βουνά, σεξ στη θάλασσα, σεξ, σεξ, σεξ και πάλι σεξ.
Στάδιο Γ
Πλήθος πληροφοριών αποθηκεύονται στο πίσω μέρος του μυαλού, ονόματα, διευθύνσεις φίλων, γνωστών, αφεντικών, πρώην γκόμενων, πρώην παραλίγο γκόμενων, μοντέλων αυτοκινήτων, μοντέλων κινητών, μοντέλων γενικότερα, μάρκες ανδρικών ρούχων, υποδημάτων, αξεσουάρ και άλλων αγορίστικων παιχνιδιών, γενέθλια της μαμάς, του μπαμπά, των φίλων, τηλέφωνα σταθερά, κινητά, φαξ, email και άλλα τόσα που καταγράφονται νύχτα μέρα, καταλαμβάνοντας πολύτιμο χώρο στο σκληρό μου δίσκο.
Στάδιο Δ
Νεύρα γιατί έχασε ο Ολυμπιακός, η Εθνική ποδοσφαίρου, μπάσκετ, μπάντμιντον, μιζέρια για την αύξηση που ήταν ψίχουλα, κλάψα για την προαγωγή που τελικά πήρε άλλος, άγχος για τα λεφτά που δε φτάνουν, πανικός για τα έξοδα που τρέχουν, γκρίνια για τις δόσεις του αυτοκινήτου, του σπιτιού, του δανείου, φωνές για τη βρύση του μπάνιου που στάζει, βρισιές στον υδραυλικό που δε σηκώνει το τηλέφωνο, απογοήτευση γιατί το βράδι νυστάζει νωρίς, φόβος για πρόωρες εκσπερματώσεις και ατελείς στύσεις και τελειωμό δεν έχει.
Στάδιο Ε
Το πειραματόζωο βρίσκεται σε φάση κατάρρευσης.Φεύγω.
Το πειραματόζωο αντιδρά σπασμωδικά, παρακαλάει, κλαίει, βρίζει, τα σπάει, ζηλεύει, απειλεί, παρακολουθεί, παίρνει τηλέφωνα από απόκρυψη, παίρνει τηλέφωνα παλιές γκόμενες, πηδάει παλιές γκόμενες, παίρνει τηλέφωνα φίλους, παίρνει θάρρος γενικότερα, βγαίνει έξω μόνος, κυκλοφορεί στα παλιά στέκια, δηλώνει παντού ελεύθερος, φλερτάρει, γοητεύει, γοητεύεται, γνωρίζει κάποια άλλη να περνάει ο καιρός.
Στάδιο Ζ
Γυρίζω. Το πειραματόζωο φρικάρει, έχει ξεχάσει, θέλει να ξεχάσει, με διώχνει, το μετανιώνει, παρακαλάει εκ νέου, ακολουθεί σεξ, πολύ σεξ, συνέχεια και παντού. Τα προηγούμενα στάδια αρχίζουν από την αρχή, δεν είναι πλέον τόσο ξεκάθαρο πού αρχίζουν και πού τελειώνουν, οι παλιές παρέες τηλεφωνούν, οι νέες γνωριμίες τηλεφωνούν, το πειραματόζωο έχει αμφιβολίες.
Στάδιο Στ1
Το πειραματόζωο βγαίνει από το πείραμα με εθελουσία έξοδο.
Στάδιο Στ2
Το πειραματόζωο παραμένει στο πείραμα μπερδεύοντας συνέχεια τα στάδια. Δεν γνωρίζει ότι περιμένει άλλο πειραματόζωο, που ανυπομονεί από το στάδιο Γ μάλιστα.
Στάδιο Στ3
Το πειραματόζωο παραμένει στο πείραμα περιορίζοντας επιμελώς τα στάδια Γ και Δ. Υποψιάζεται την πιθανή αντικατάστασή του από νέο πειραματόζωο.
Στάδιο Στ4
Το πειραματόζωο είναι εντελώς άχρηστο πλέον για το πείραμα. Νέο πειραματόζωο.
25.9.07
'Ανθρωποι είναι κι αυτοί μωρέ
23.9.07
Γιατί έγινα μπλόγκερ
Εδώ και 3-4 μέρες παριστάνω το blogger. Δεν είπα σε κανέναν ότι έχω ιστολόγιο, το πιθανότερο είναι να με ρωτούσαν τι είναι αυτό και βαριόμουν να εξηγήσω. Κάτι φίλοι που έχουν μπλογκ, ακόμα δεν ξέρουν ότι έφτιαξα κι εγώ, λεω να μπω στα δικά τους και να τους κάνω πλάκα. Έγινα όμως μέλος της e-pareas, κάπου είχα ακούσει για αυτό, φαίνεται ωραίο να είναι μαζεμένα πολλοί και να μοιράζονται ένα κοινό χώρο στο απόλυτο κενό που λέγεται διαδίκτυο. Έβαλα κι ένα τράκερ, το μπλε σηματάκι που είδα ότι πολλοί το έχουν, βρήκα την άκρη, το απέκτησα κι εγώ, έμαθα και πως δουλεύει, φαντάζομαι ότι για να το βάζουν όλοι, κάποιο νόημα έχει. Σιγά σιγά θα βάλω και μια λίστα με άλλους μπλόγκερ που διαβάζω. Πάντως, δεν ξέρω κανένα προσωπικά και δε με ξέρει κανείς, κι αυτό σίγουρα, μου δίνει την άνεση να γράφω ελεύθερα.
Αποφάσισα να μην αποκαλύψω από την αρχή αν είμαι άντρας ή γυναίκα, ένας μπλόγκερ, ο μοναδικός που μου άφησε σχόλιο στο πρώτο μου ποστ, με αποκάλεσε "φίλε", θεωρώντας πως είμαι άντρας. Δεν είμαι. Είμαι μια ακόμα γυναίκα που λέει συχνά oh fuck it και το The Curse of Millhaven που ήταν το ντεμπούτο αυτού του μπλογκ, είναι το αγαπημένο της τραγούδι.
Πριν ξεκινήσω αυτό το μπλογκ, διάβαζα διάφορα, κάποια γνωστών και συναδέλφων και μετά από τα λινκς τους προχωρούσα σε άλλους άγνωστους ανθρώπους. Επίσης, πρέπει να πω ότι παρότι ένα περίπου εξάμηνο διάβαζα μπλογκς, ποτέ δεν αισθάνθηκα άνετα να αφήσω κανένα σχόλιο, από τη μια γιατί δεν είχα ψευδώνυμο κι από την άλλη γιατί δεν πίστευα ότι είχε νόημα. Έμπαινα μέσα σε σπίτια, έβλεπα από κλειδαρότρυπες, κρυφάκουγα πίσω από τοίχους, κάπως έτσι μου φαινόταν το να διαβάζω ιστορίες από την προσωπική ζωή των άλλων. Μέχρι που μια μέρα σκέφτηκα ότι ίσως δεν είναι έτσι. Ότι όλοι αυτοί μπορεί να γράφουν αλήθειες, μπορεί μέσα από τις φανταστικές ιστορίες τους να βγάζουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, μπορεί όμως και όχι. Μπορεί απλά να θέλουν να οδηγήσουν τους αναγνώστες τους σε μονοπάτια παράξενα, να τους αποπροσανατολίσουν, να κλέψουν λίγα λεπτά δόξας, να γίνουν οι ήρωες της μέρας. Ακόμα κι έτσι μου φάνηκε συναρπαστικό. Ένα παιχνίδι είναι, που οι όροι του είναι καθαρά υπόθεση των παικτών, ή τους αποδέχεσαι ή τους απορρίπτεις.
Ήμουν σχεδόν έτοιμη.
Η κατάλληλη στιγμή ήρθε πριν από δέκα μέρες. Η ζωή μου ανατράπηκε με βίαιο τρόπο. Ο Κοέλο που προσωπικά τον απεχθάνομαι, έλεγε σε κάποιο βιβλίο του, ότι όταν πραγματικά θέλεις κάτι, το σύμπαν συνομωτεί μαζί σου για να το αποκτήσεις ή κάπως έτσι τελοσπάντων.
Στην περίπτωσή μου, το σύμπαν συνομώτησε εναντίον μου. Και από άγγελος έγινα τέρας που βέβαια δε θα φτάσει ποτέ στο φόνο όπως η Loretta του τραγουδιού, όμως θα δυσκολέψει πολύ τις καταστάσεις για όσους ανέτρεψαν τις δικές της ισορροπίες. Έτσι λοιπόν, επειδή λεφτά για ψυχανάλυση δεν έχω και κυρίως υπομονή για κάτι τέτοιο, είπα κι εγώ να γίνω μπλόγκερ.
Τελικά, ήταν απλό.
20.9.07
Θα μπορούσε να 'ναι κι έτσι
The Curse of Millhave του Nick Cave αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης αυτής της σελίδας. Δεν έχω ιδέα ποια θα είναι η συνέχεια, τίποτα δεν είναι προσχεδιασμένο, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέρα με τη μέρα θα προχωράμε μαζί, φτιάχνοντας ένα ιστό για θύματα και θύτες, εγώ θα βάζω τιςς σκέψεις μου κι εσείς τα σχόλια σας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα κι ένας άγγελος μπορεί να μεταμορφωθεί σε τέρας.
Δυστυχώς δεν έχω το τραγούδι σε mp3, έτσι ανέβασα αυτό από το youtube, ακολουθούν και οι στίχοι για να ξέρετε τί ακούτε.
And it's small and it's mean and it's cold
But if you come around just as the sun goes down
You can watch the whole town turn to gold
It's around about then that I used to go a-roaming
Singing La la la la La la la lie
All God's children they all gotta die
My name is Loretta but I prefer Lottie
I'm closing in on my fifteenth year
And if you think you have seen a pair of eyes more green
Then you sure didn't see them around here
My hair is yellow and I'm always a-combing
La la la la La la la lie
Mama often told me we all got to die
You must have heard about The Curse Of Millhaven
How last Christmas Bill Blake's little boy didn't come home
They found him next week in One Mile Creek
His head bashed in and his pockets full of stones
Well, just imagine all the wailing and moaning
La la la la La la la lie
Even little Billy Blake's boy, he had to die
Then Professor O'Rye from Millhaven High
Found nailed to his door his prize-winning terrier
Then next day the old fool brought little Biko to school
And we all had to watch as he buried her
His eulogy to Biko had all the tears a-flowing
La la la la La la la lie
Even God's little creatures, they have to die
Our little town fell into a state of shock
A lot of people were saying things that made little sense
Then the next thing you know the head of Handyman Joe
Was found in the fountain of the Mayor's residence
Foul play can really get a small town going
La la la la La la la lie
Even God's children all have to die
Then, in a cruel twist of fate, old Mrs Colgate
Was stabbed but the job was not complete
The last thing she said before the cops pronounced her dead
Was, "My killer is Loretta and she lives across the street!"
Twenty cops burst through my door without even phoning
La la la la La la la lie
The young ones, the old ones, they all gotta die
Yes, it is I, Lottie. The Curse Of Millhaven
I've struck horror in the heart of this town
Like my eyes ain't green and my hair ain't yellow
It's more like the other way around
I gotta pretty little mouth underneath all the foaming
La la la la La la la lie
Sooner or later we all gotta die
Since I was no bigger than a weavil they've been saying I was evil
That if "bad" was a boot that I'd fit it
That I'm a wicked young lady, but I've been trying hard lately
O fuck it! I'm a monster! I admit it!
It makes me so mad my blood really starts a-going
La la la la La la la lie
Mama always told me that we all gotta die
Yeah, I drowned the Blakey kid, stabbed Mrs. Colgate, I admit
Did the handyman with his circular saw in his garden shed
But I never crucified little Biko, that was two junior high school psychos
Stinky Bohoon and his friend with the pumpkin-sized head
I'll sing to the lot, now you got me going
La la la la La la la lie
All God's children have all gotta die
There were all the others, all our sisters and brothers
You assumed were accidents, best forgotten
Recall the children who broke through the ice on Lake Tahoo?
Everyone assumed the "Warning" signs had followed them to the bottom
Well, they're underneath the house where I do quite a bit of stowing
La la la la La la la lie
Even twenty little children, they had to die
And the fire of '91 that razed the Bella Vista slum
There was the biggest shit-fight this country's ever seen
Insurance companies ruined, land lords getting sued
All cause of wee girl with a can of gasoline
Those flames really roared when the wind started blowing
La la la la La la la lie
Rich man, poor man, all got to die
Well I confessed to all these crimes and they put me on trial
I was laughing when they took me away
Off to the asylum in an old black Mariah
It ain't home, but you know, it's fucking better than jail
It ain't such bad old place to have a home in
La la la la La la la lie
All God's children they all gotta die
Now I got shrinks that will not rest with their endless Rorschach tests
I keep telling them they're out to get me
They ask me if I feel remorse and I answer, "Why of course!
There is so much more I could have done if they'd let me!"
So it's Rorschach and Prozac and everything is groovy
Singing La la la la La la la lie
All God's children they all have to die
La la la la La la la lie
I'm happy as a lark and everything is fine
Singing La la la la La la la lie
Yeah, everything is groovy and everything is fine
Singing La la la la La la la lie
All God's children they gotta die
(οι στίχοι μπορεί να έχουν λάθη, όμως στα περισσότερα lyrics sites εμφανίζονται έτσι)
