Γυμνή υπόσχεση

Αν είχα το θάρρος, θα σου έστελνα ένα γράμμα που θα ξεκίναγε κάπως έτσι.

Μια κεκτημένη ταχύτητα ορίζει το σύμπαν μου, όλα κινούνται σα να μην έχει αλλάξει τίποτα από τότε. Πάει καιρός, όμως για μένα οι μέρες κυλάνε η μια μετά την άλλη, και μάλλον όχι, δεν κυλάνε, κατρακυλάνε είναι η λέξη που έψαχνα. Χιονοστιβάδα που παρασύρει και παρασύρεται από τις εξελίξεις, με απόλυτη άγνοια του μεγέθους της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει.
Αν ήσουν κοντά μου, θα με ρώταγες γιατί δεν πατάω το stop ή έστω το pause. Να πάρω μια ανάσα, να σκεφτώ την επόμενη κίνησή μου. Δεν είσαι όμως, κι εγώ δεν αναρωτιέμαι για το αυτονόητο. Τουλάχιστον όχι πια. Το μόνο που έμεινε ίδιο είναιη αδιαλλαξία μου σχετικά με τα δεδομένα. Αποδείχτηκε πως είχα δίκιο, κι ας φώναζα μέσα μου πως για μια φορά θέλω να είμαι λάθος.
Μου έχεις λείψει όσο κανείς.
Τις νύχτες που ο ήχος χαμηλώνει ακούω τη σιωπή σου.
Είναι στιγμές που θέλω να σε πάρω τηλέφωνο, να σε ακούσω να αναπνέεις, μετά να κλείσω. Και κάποιες άλλες να περιμένω απέναντι από το σπίτι σου, να δω τη φιγούρα σου μέσα από τις τραβηγμένες κουρτίνες. Αυτοτιμωρούμαι με τη σκέψη, οι πράξεις είναι μόνο για τους γενναίους κι εγώ δεν το αξίζω. Μου έχεις λείψει αφόρητα. Τι να παραδεχτείς και σε ποιον. Κομμένες φράσεις κρέμονται στα χείλη και στο βλέμμα μόνο η απόγνωση της απώλειας.
Δεν υπήρξες ποτέ κι όμως κάποτε ήσουν δικός μου. Αν υπάρξεις ξανά και πάλι θα σε χάσω. Είναι η μοίρα μας μωρό μου, να συναντιόμαστε και να προσπερνάμε ο ένας τον άλλο, μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναχαθούμε. Δε φταίει κανείς μας πάντως. Λεηλατημένες πόλεις που έτσι κι αλλιώς θα καιγόντουσαν το επόμενο καλοκαίρι. Δεν αντιστάθηκες στην παράνοιά μου κι εγώ δεν αποδέχτηκα τη δική σου.

Είμαι πολύ καλά χωρίς εσένα. Δεν είμαι τίποτα χωρίς εσένα.
Ποια φράση αναιρεί την άλλη;
Σκέφτομαι τις στιγμές μας και τις αναπαριστώ με κάθε τρόπο. Στο ρόλο σου μπορεί να είναι ένας άλλος, εγώ βλέπω εσένα. Νιώθω εσένα, όπως σε ένιωθα τότε που έμπαινες μέσα μου και η γη σταματούσε να γυρίζει. Κάποιες φορές μόνο, γιατί κάποιες άλλες σε πουλάω και δίνομαι πρόστυχα, ψυχή τε και σώματι, σε ένα καινούργιο ψέμα.

Αν είχα το θάρρος, θα σου έστελνα ένα γράμμα που θα τελείωνε κάπως έτσι.

Ξέχασε όσα διάβασες και σκίσε αυτές τις σελίδες. Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε και θα ποζάρω γυμνή για να με ζωγραφίσεις, σου υπόσχομαι πως η μιζέρια του χτες δε θα σκοτώσει την αυταπάτη του αύριο. Θα με πιστέψεις;