29.11.07

Ωμό σεξ


Ωμό κρέας σε χασάπικο παλιού τύπου μου θυμίζει η διαφήμιση της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, ας την ονομάσουμε X, με τον τύπο που πλησιάζει μια κοπέλα στο μπαρ και της λέει "Θέλω να πάμε σπίτι μου τώρα" κι εκείνη χωρίς να ξαφνιάζεται από το θράσος του, συμπεραίνει ότι τύπος "έχει X" και παίρνει το ύφος "πρόθυμη για όλα".

Εφόσον λοιπόν διαπραγματευόμαστε σε αυτό το επίπεδο, έχω μερικές προτάσεις για διαφορετικές version της ίδιας διαφήμισης:

1η: Ο τύπος πλησιάζει με το ίδιο ύφος του σούπερ άντρα και χωρίς να της πει απολύτως τίποτα, της πιάνει τον κώλο. Εκείνη γνέφει συγκαταβατικά και τον ακολουθεί σπίτι του, αφού είναι σίγουρη ότι έχει όλα τα εχέγγυα.

2η:Ο τύπος πλησιάζει με μισοκακόμοιρο ύφος και πάει να της πιάσει την κουβέντα. Εκείνη ρωτάει "΄έχεις Χ", αυτός ψάχνεται, ψάχνεται, βρίσκει το κινητό του, το ανοίγει κι επειδή όντως έχει Χ, τη φτύνει κανονικά και την πέφτει στη διπλανή.

3η: Μια άλλη τύπισα τώρα πλησιάζει κάποιον και του χαράζει ένα C (αντίπαλη εταιρεία) στην πλάτη με το δάχτυλό της. Αυτός χωρίς δεύτερη κουβέντα την αναποδογυρίζει πάνω στο μπαρ και με κίνηση Ζορό, χαράζει ένα Χ πάνω στο ρούχα της, αφήνοντας βέβαια το μισό βυζί να κρέμεται απ'έξω -για να μάθει-.

4η: Ο προηγούμενος μισοκακόμοιρος τύπος περπατάει αμέριμνα στο δρόμο όπου βλέπει μια θεά να περπατάει φορώντας καλσόν διχτυωτό που σχηματίζει μεγάλα Χ σχέδια. Παρανοεί κανονικά, της επιτίθεται με άγριες διαθέσεις, ο κόσμος τρέχει να σώσει την κοπέλα και λίγο πριν τον λιθοβολήσουν, εκείνος τους εξηγεί για το X, οπότε το πλήθος στρέφεται προς αυτή, όμως αυτός τη σώζει και μπαίνουν μαζί στο πλησιέστερο XXX ξενοδοχείο.

25.11.07

Ψωνάρα


Αποδέχτηκα την πρόσκληση που μου έκανε το Καρπούζι και ως γνήσια ψωνάρα έβαλα το Γιώργο να με παρακαλάει. Σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να του πω ένα ξερό "όχι".
Προσκαλώ να παίξουν τα παιδάκια Fresco, Gasireu, Fuzzy Burlesque, Exquisite Sally κι όποιο άλλο (παιδάκι) θέλει και μπορεί.

20.11.07

Bloody Tuesday


Οι περισσότεροι μισούν τις Δευτέρες, γκρινιάζουν συνέχεια από το πρώτο "καλημέρα" και στάζουν ολόκληροι από αρνητική ενέργεια, επηρεάζοντας τα ήδη αυξημένα της επίπεδα στο γραφείο μου. Η εικόνα τους θυμίζει μελλοθάνατο που ακούει τους δεσμοφύλακες να πλησιάζουν το κελί του αλλά δε μπορεί να αντιδράσει πέρα από το να αρχίσει να χτυπάει μανιασμένα τα κάγκελα, ενοχλώντας και τους υπόλοιπους. Κι επειδή misery loves company που λέει και ο καλλιτέχνης της φωτογραφίας, στο διάβα τους συμπαρασύρουν κι όσους στέκονται μετέωροι στο ένα πόδι.
Όταν κάποια στιγμή πριν το μεσημέρι ξεμπλοκάρουν, προφανώς γιατί αποδέχονται το μη αναστρέψιμο του χρόνου που στο μεταξύ κυλάει, το χάνουν τελείως. Γίνονται υστερικοί και ευσυνείδητοι εργασιομανείς που τρέχουν πανικόβλητοι να προλάβουν προθεσμίες, πελάτες, διευθυντές και να αναπληρώσουν τις 2-3 ώρες που τελούσαν σε καταστολή. Μέχρι να τελειώσει η μέρα, έχουν καταφέρει να διαπληκτιστούν όλοι με όλους, να χεστούν πατώκορφα, να εκτεθούν ανεπανόρθωτα, να ρίξουν το τρελό βρισίδι, να ανταλλάξουν 3.761 φαρμακερές ματιές και να δημιουργήσουν ένα κλίμα σοκ και δέους κι έναν εργασιακό χώρο που παραπέμπει σε ναρκοπέδιο.
Κι εδώ έρχομαι εγώ και μερικοί άλλοι σαν κι εμένα που αποτελούμε σιωπηλή μειοψηφεία, όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί κινδυνεύει άμεσα η σωματική μας ακεραιότητα. Εμένα λοιπόν, δε με νοιάζει καθόλου που ξυπνάω νωρίς τις Δευτέρες, που πάω στη δουλειά μου πρώτα γιατί μου αρέσει και μετά γιατί πρέπει, που απεχθάνομαι το ατέλειωτο μοιρολόγι και την αγένεια όταν παντρεύονται με τον πανικό, που στο φινάλε, θέλω να δουλέψω για να μην πάρω δωράκι το απόγευμα για το σπίτι και όμως, μάταια γιατί πολύ απλά δε μ' αφήνουν.
Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Ωτοασπίδες, αγαπημένη μουσική με ακουστικά, απόλυτο ζεν και αναπνοές, όμως δε βοηθάνε ιδιαίτερα γιατί δυστυχώς ακόμα κι αν κόψω τον ήχο, έχω αυτή την απόλυτη εικόνα του χάους να προβάλλεται σε πεδίο 360° γύρω μου, μια τέλεια εικόνα που και οι καλύτερες HD τηλεοράσεις θα ζήλευαν. Μέχρι τις 2 έχουν γίνει τα νεύρα μου κομπολόι και τότε αρχίζει η δεύτερη πράξη του έργου.
Κι αναρωτιέμαι...
Τόσο σκατά περνάνε όλοι αυτοί τα Σαββατοκύριακά τους που έρχονται δευτεριάτικα πρωΐ πρωΐ με μόνο σκοπό να κάνουν και τους άλλους έτσι; τόση μιζέρια πώς την αντέχουν μαζεμένη και ειλικρινά, πως και δεν τους έχει δηλητηριάσει μέχρι σήμερα, μπας και σωθούμε οι υπόλοιποι;
Τους μόνους που δικαιολογώ να γκρινιάζουν τις Δευτέρες είναι τα παιδάκια του δημοτικού, που μετά από ένα σαββατοκύριακο παιχνιδιού, το σχολείο τους φαίνεται κάτεργο.
Τα "παιδάκια" μεταξύ 25-40 δεν έχουν δικαιολογία, στο κάτω κάτω ας φροντίσουν να βελτιώσουν τη ζωή τους, ας φεύγουν τα σαββατοκύριακα για να έχουν κάτι να τους γεμίζει την εβδομάδα, ας το βουλώσουν στην τελική. Κι αν δε μπορούν, ας παραιτηθούν κι ας κάτσουν σπίτι τους να φτιάχνουν φασόν μπρίζες και χειροτεχνίες.
Ασταδιάλα που έλεγε και ο Ψάλτης, εγώ τι αμαρτίες πληρώνω να ξημερώνει Τρίτη και να μην έχω καμιά όρεξη να πάω να δω τα μούτρα τους;

19.11.07

Άσπρο - Μαύρο


Το σύννεφο που αποφασίσατε να ζείτε κρύβει τον ήλιο μου.
Η ευτυχία σας σκιάζει τη δική μου αλλά δε θα 'ναι για πολύ.
Αργά ή γρήγορα θα φυσήξει, εσείς θα διαλυθείτε,
ο ήλιος μου κι εγώ όμως, όχι.

6.11.07

Κάποιοι σε σκέφτονται

Όταν διάβασα πριν από αρκετές μέρες ένα άρθρο στα ΝΕΑ του Γκαζμέντ Καπλανι για τη Λάικα (στις 3 Νοεμβρίου έκλεισαν 50 χρόνια από την εκτόξευσή της με τον Σπούτνικ 2 για το "καλό" της επιστήμης), ούτε που φαντάστηκα πώς αυτό μπορεί να συνδυάζεται με την καθημερινότητά μου.

Το τραγούδι Μοan από τους Τrentemoller (Feat. Ane Trolle) είναι το πρώτο σε μια playlist με αγαπημένα τραγούδια που ακούω καθημερινά εδώ και τέσσερις μήνες.

Όταν σήμερα το πρωΐ αναζήτησα για πρώτη φορά το video clip του, δεν είχα την παραμικρή ιδέα τί με περίμενε. Και κυρίως, πώς μια σύνθεση εικόνας και ήχου θα με έκανε να νιώσω την απόλυτη αντίφαση. Αγαλλίαση κι αηδία, ελπίδα και φόβο και συνάμα, τη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους.

Θα καταλάβετε μόνο αν δείτε το εκπληκτικής σκηνοθεσίας βίντεο που ακολουθεί, ακούσετε τη μουσική δυνατά και διαβάσετε όχι μόνο τους στίχους, αλλά κι ανάμεσα απ' αυτούς.



I’ve been thinking too much about you
See the sunset with no sleep at all
Constantly thinking about you
And I can’t get through this at all

I’ve been thinking too much about you
I’ve been staring at the floor
I’ve listened to all the tunes I love
but made me feel quite blue

I’ve been thinking too much about you
See the sunrise still no sleep at all
Constantly thinking about you
And my eyelids won’t close at all

Κάποιοι σε σκέφτονται κι εγώ μαζί.

29.10.07

Θεϊκός κώλος

Μια ομάδα ράγκμπυ στη Γαλλία, αφού είδε και αποείδε ότι το σπορ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα, βρήκε άλλο τρόπο να συναρπάσει τα πλήθη! Από το 2000 βγάζει το ημερολόγιο Dieux du Stade (Θεοί του σταδίου για τους μη γαλλομαθείς), όπου οι παίκτες ποζάρουν ημίγυμνοι και μας κολάζουν. Κάπου διάβασα δε, ότι οι πωλήσεις του ημερολογίου συγκρίνονται με αυτές του αντίστοιχου που βγάζει η Pirelli και το βρήκα πολύ δίκαιο.
Επιτέλους, αποενοχοποιήθηκε το οφθαλμόλουτρο για τα κοριτσίστικα ματάκια που αν δεν το έχετε αντιληφθεί ήδη, ιντριγκάρονται κι αυτά από γυμνασμένα και γυμνά σώματα του αντίθετου φύλου.
Κάποιοι κακεντρεχείς διαδίδουν ότι το ημερολόγιο είναι η χαρά του gay, λες και οι γυναίκες δεν έχουμε φαντασιώσεις και σκοτεινούς πόθους. Οι gay είναι περισσότερο ειλικρινείς ως προς τις θέσεις και τις προθέσεις τους, τουλάχιστον περισσότερο από μια μερίδα γυναικών που τις κρύβουν καλά και αφήνουν να πλανάται η εντύπωση πως ο ιδανικός άντρας πρέπει να έχει χιούμορ, οξύ πνεύμα, γενναιόδωρη... διάθεση, να είναι πιστός, ενώ η εξωτερική εμφάνιση δεν παίζει και τόσο σπουδαίο ρόλο στην επιλογή τους. Μην τις πιστεύετε!
Εννιά στις δέκα από τις γυναίκες που γνωρίζω, και σας διαβεβαιώ ότι διαθέτουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι επαγγελματικά καταξιωμένες, μεταξύ 25 και 40, οικονομικά ανεξάρτητες και αρκετά έμπειρες σε θέματα σχέσεων, "κολλάνε" όταν ο κούκλος κούριερ μπαίνει στο γραφείο ή χαζεύουν τις πλάτες του γυμναστή τους, καθώς αυτός τους δείχνει πως να σηκώνουν τα βαράκια τους.
Εννιά στις δέκα λοιπόν, και δεν αποτελώ τη μία (που σίγουρα είναι ανέραστη), πιστεύουμε πως ο ιδανικός άντρας πρέπει να διαθέτει, μεταξύ όλων των άλλων βεβαίως, και θεϊκό κώλο.

28.10.07

"ΟΧΙ"

Όχι. (αδιάλλακτο)

ΌΧΙ! (φανατισμένο)

Όχι; (απορημένο)

Όχι... (αμφίβολο)

Όχι ρε πούστη μου, ρε γαμώτο κλπ. (αδικημένο)

Όχι ρε μαλάκα! (εκνευρισμένο)

Όχι ακόμα, απόψε, αύριο, μεθαύριο κλπ. (υποσχόμενο να γίνει ναι αργότερα)

Όχι αγάπη μου, μωρό μου, λατρεία μου κλπ. (ψεύτικο)

Όχι άλλο ψέμα, κάρβουνο, καφέ, κρασί κλπ (αγανακτισμένο)

Όχι άλλο όχι! (δικό μου)